وضعیت نشانگان بازنشستگی در بازنشستگان شهرستان بابل

بازنشستگی بر ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و معنوی فرد تاثیرگذار است. از آنجا که لازم است عواملی که موجب ارتقاء یا تضعیف نشانه های سلامت عمومی در بازنشستگان می شود، مورد توجه جدی قرار گیرد، لذا هدف این مطالعه بررسی نشانگان بازنشستگی در بازنشستگان شهر بابل بوده است.
این مطالعه مقطعی بر روی 205 بازنشسته بالای 50 سال انجام شد. اطلاعات توسط پرشسنامه ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نشانگان بازنشستگی جمع آوری شد. پرسشنامه نشانگان بازنشستگی شامل 40 سوال به صورت پنج گزینه (هرگز تا همیشه) بر روی چهار احساس درماندگی و شکست، احساس پیری و بطالت، احساس تلاش و جهت گیری جدید و احساس سردرگمی و تعارض بوده است. داده ها سپس وارد نرم افزار آماری SPSS شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
2/53 درصد مرد و 8/46 درصد زن با میانگین سنی 87/5±13/61 سال بودند. میانگین امتیاز احساس درماندگی و شکست 52/0±08/2، احساس پیری و بطالت 51/0±73/3، احساس تلاش و جهت گیری جدید 65/0±47/3 و احساس سردرگمی و تعارض 56/0±49/2 بدست آمد. احساس درماندگی و شکست با احساس سردرگمی و تعارض همبستگی مستقیم داشت (0001/0p<). همچنین احساس تلاش و جهت گیری جدید با احساس پیری و بطالت همبستگی مستقیم و با احساس درماندگی و شکست همبستگی معکوس داشت (هر دو 0001/0p<).
نتایج طرح نشان داد که کمابیش بازنشستگان شهرستان بابل از نشانگان بازنشستگی رنج می برند. لذا توجه به این قشر و بهبود شرایط افراد بازنشسته ضروری به نظر می رسد.