اثربخشی آموزش مفاهیم واقعیت درمانی بر شادکامی مردان سالمند شهر اردبیل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر شادکامی سالمندان صورت گرفت.
مطالعه حاضر از نوع آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل سالمندان مرد مرکز ماندگاران شهرستان اردبیل بود. با استفاده از ملاکهای ورود و خروج، 50 نفر از سالمندان ارزیابی و از میان آنها،30 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس شادکامی آکسفورد برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد(آرگیل، مارتین و گرسلند، 1989) استفاده شد. جلسات آموزش واقعیت درمانی برای گروه مداخله، به صورت هفته ای دو جلسه و به مدت هشت جلسه برگزار شد و نیز پیگیری یک ماهه نیز صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر انجام شد.
نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمرات شادکامی دو گروه معنی دار است و واقعیت درمانی، به صورت معنی دار موجب افزایش شادکامی سالمندان شد(P<0.05). همچنین، مقایسه نمرات میانگین پیش آزمون و پس آزمون در دوگروه، حاکی از افزایش نمرات شادکامی در تمامی خرده مقیاس ها در مقطع پس آزمون، با اختلاف معنی دار بود(p<0.001).
نتایج این پژوهش نشان داد واقعیت درمانی در افزایش مسئولیت پذیری و افزایش شادکامی سالمندان مفید است. اجرای چنین جلسات گروهی در اقامتگاه ها و مراکز تجمع سالمندان توصیه می شود.