روش شناسی علم کلام در بوته نقد

می دانیم از میان شاخصه های رشتهٔ علمی، قدما بیشتر به «موضوع» و متاخران به «روش» توجه دارند. در این میان، کتاب روش شناسی علم کلام با تلفیقی از خوانش اصولی و برخی آرای تفکیکیان، عهده دار بیان اصول استنباط و دفاع از عقاید در قالبی نو است. این اثر، که در قالب سه بخش سامان یافته، می کوشد فضای جدیدی برای علاقه مندان به مباحث کلامی بگشاید؛ اما در عین بی رقیب بودن، به لحاظ مقاصد مولف محترم، از حیث محتوا و ساختار، کاستی هایی دارد. مقاله پیش رو ضمن معرفی اجمالی بخش های کتاب، عهده دار بیان کلیاتی در باب نقایص این اثر و ذکر نمونه های مهمی از بخش های اول و دوم آن است، چه بخش سوم کتاب نظم و اتقان بیشتری دارد. بدین منظور موضوعاتی همچون دلیل توجه به روش شناسی دانش کلام، تفاوت روش شناسی علم کلام با اصول آن، تعاریف گونا گون از کلام، آرای علمای شیعه در باب تحریف و حجیت کتاب بررسی شده است. نگارنده در اواخر نوشتار، بعضی از مباحث مهم و نیز برخی ایرادهای ساختاری و نگارشی کتاب مد نظر را برجسته می کند.