چالش بنی الحسن با انگاره علم ائمه (ع) در نیمه اول قرن دوم

جریان بنی الحسن یکی از شاخه های مهم زیدیه در میانه قرن دوم هجری است که تاثیرات زیادی در جامعه شیعه داشته و عمدتا جریان تقابل با نظام اموی و سپس عباسی را رهبری می کردند. از آنجاکه بنی الحسن هیچ گاه نتوانستند حمایت ائمه علیهم السلام را درباره اقدامات خود جلب کنند، نوعی تقابل و انکار را نسبت به ایشان در پیش گرفتند. علم ائمه علیهم السلام به امور آینده که از طریق پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به ایشان رسیده بود و دانش اختصاصی ایشان در امر دین که از طریق امیرالمومنین علیه السلام و امامان پس از او در اختیار داشتند، مشروعیت بنی الحسن را با چالش جدی روبرو می کرد؛ ازاین رو سیاست انکار آموزه علم الهی ائمه علیهم السلام به روشی پایدار و انحرافی عمیق در زیدیه و در قرن دوم تبدیل شد. این مقاله گزارشی از این جریان را در بازه زمانی پرالتهاب نیمه اول قرن دوم، عرضه می کند.