بررسی میزان شیوع درد های اسکلتی-عضلانی در رانندگان اتوبوس های بین شهری

امروزه شیوع بالایی از درد های اسکلتی-عضلانی را درر رانندگان کشور های رو به رشد گزارش می شود. با وجود این در ایران تحقیقات بسیار کمی در این زمینه بر رانندگان اتوبوس های بین شهری انجام گرفته است. مطالعه حاضر باهدف تعیین میزان شیوع دردهای اسکلتی-عضلانی در رانندگان اتوبوس های بین شهری زنجان انجام شد..
در این مطالعه توصیفی-مقطعی که در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی زنجان تاییدشده است، پرسشنامه علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی نوردیک و پرسشنامه مربوط به ویژگی های فردی برای همه رانندگان اتوبوس های بین شهری شهر زنجان (89 نفر) در محل پایانه های مسافربری این شهر تکمیل شدند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 11 صورت گرفت.
بیش ترین شیوع درد های اسکلتی-عضلانی در میان شرکت کنندگان برای 12ماه اخیر به ترتیب در نواحی کمر (2/47درصد)، گردن (2/38درصد)، شانه ها و زانو ها (27درصد)، باسن-ران (9/16درصد)، پشت (7/15درصد)، پا و قوزک پا (4/12درصد)، مچ و دست (1/9درصد) و آرنج (9/7درصد) گزارش شدند. متغیرهایی همانند ورزش روزانه، مصرف سیگار، سابقه کاری و سن با وجود درد در نواحی مختلف بدن در رانندگان در 12 ماه و 7 روز اخیر ارتباط معنی دار داشت (pvalue<0.05). اما میان این متغیر ها با بازماندگی از فعالیت در 12 ماه اخیر رابطه معنی دار یافت نشد.
یافته های این مطالعه نشان داد اختلالات اسکلتی-عضلانی در رانندگان اتوبوس های بین شهری شیوع بالایی دارد و با وجود تلاش های انجام شده برای تناسب ارگونومیک ایستگاه کار رانندگان و ایزولاسیون ارتعاشات صندلی راننده، همچنان درد های ناحیه کمری و گردنی بیش ترین شیوع را در میان رانندگان دارند.