نقش فعالیتهای مراکز راهنمایی و مشاوره خانواده در کاهش مشکلات دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی نقش فعالیتهای مراکز راهنمایی و مشاوره خانواده در کاهش مشکلات دانش آموزان دوره های مختلف تحصیلی مدارس شهر تهران بوده است. روش تحقیق، غیرآزمایشی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری آن دانش آموزان مراجعه کننده به مراکز و نیز والدین آنان درسال تحصیلی 92-91 بوده اند که ازمیان آنها 401 دانش آموز و والدین آنان به روش تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای گردآوری اطلاعات از فرم مشاوره حضوری دانش آموزان و پرسشنامه والدین استفاده شده است. برای تعیین پایایی پرسشنامه والدین و فرم مشاوره حضوری دانش آموز از روش آلفای کرانباخ استفاده شده است. برای تعیین روایی ابزارهای پژوهشی یادشده از روش روایی محتوایی بهره گیری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی(جداول فراوانی،درصدومیانگین) وآمار استنباطی (آزمون دوجمله ای، آزمون آنالیزواریانس یک سویه،آزمون تعقیبی توکی و آزمون خی دو)استفاده شده است. یافته های این پژوهش عبارت انداز:بیشترین مشکلات دانش آموزان مراجعه کننده به مراکز از دیدگاه والدین مشکلات عاطفی و روانی و از نگاه خوددانش آموزان مشکلات تحصیلی و یادگیری بوده است. میان نوع مشکلات دانش آموزان دختر با نوع مشکلات دانش آموزان پسر از دیدگاه والدین تفاوت معنادار وجود ندارد (838/0 = sig). تنوع و نقش فعالیتهایی که مراکز راهنمایی و مشاوران برای کاهش مشکلات دانش آموزان انجام داده اند موثربوده و کیفیت فعالیتهای انجام شده این مراکز و مشاوران در کاهش مشکلات دانش آموزان تاثیرداشته است. این تاثیر با اطمینان 95 درصد معنادار و قابل قبول است.