تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز ذرت دانه ای (Zea mays L.) در منطقه اهواز

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز ذرت، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین اهواز در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تکرار انجام شد.آزمایش مورد نظر دارای دو سری تیمار بر اساس فنولوژی ذرت بود. تیمارهای کنترل شامل وجین علف های هرز از زمان سبز شدن ذرت تا رسیدن به مراحل V2(دو برگی)،V5 (پنج برگی)، V8 (هشت برگی)،V11 (یازده برگی)، F (آغاز گلدهی) و H (برداشت- شاهد) بود. در تیمارهای تداخل نیز زمین آلوده به علف هرز بوده و در زمان فرا رسیدن مراحل فوق تا آخر فصل وجین صورت گرفت. روابط میان عملکرد دانه و دوره های مختلف کنترل و تداخل علف هرز بوسیله آنالیزهای رگرسیونی تعیین شد.دراینآزمایشازتراکم هایطبیعیعلف هایهرزاستفادهشد. عمده علف های هرز زمین شامل اویارسلام (Cyperus sp.)، سوروف (Echinochloa crus-galli)، پیچک (Convolvulus arvensis) و پنیرک (malva sp.) بود. نتایج این مطالعه نشان داد که دوره عاری از علف هرز بین مراحل 2 تا 11 برگی ذرت برابر با 500 تا 1125 درجه روز رشد با احتساب 5% کاهش عملکرد برای دستیابی به عملکرد قابل قبول دانه کافی بود. تعداد و وزن خشک علف های هرز تیمار کنترل تا مرحله 8 برگی ذرت به ترتیب 64 و 6/84 درصد نسبت به شاهد بدون کنترل کاهش یافت. تداخل علف های هرز تا پایان فصل به ترتیب موجب کاهش 36، 6/28 و 6/19 درصدی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت نسبت به شاهد کنترل تمام فصل شد.