ارزیابی احتمال موفقیت طرح فرار، تخلیه و نجات در شرایط اضطراری در دستگاه های حفاری متحرک فراساحلی با استفاده از روش (مطالعه ی موردی دکل های حفاری دریایی خلیج فارس)

در مواقع بروز خطر جدی در دستگاه های حفاری دریایی، عملیات 1EER نقشی حیاتی در حفظ جان کارکنان ایفا می کند. با توسعه ی صنعت حفاری دریایی و تجربه ی حوادث مختلف، سکوهای حفاری دریایی ملزم به رعایت مقررات سازمان 2IMO شدند که بر اساس این قوانین دستگاه های حفاری دریایی جهت آمادگی در شرایط اضطراری به تجهیزات ویژه ای مجهز گردیدند. با وجود این تجهیزات و رعایت قوانین MODU CODE 3 که در سازمان IMO و مخصوص سازه های حفاری متحرک دریایی تدوین شده، روند بروز حوادث در طول عملیات تخلیه، فرار و نجات در دریا کاهش نیافته و حتی در مواقعی افزایش هم داشته است. تصویب برخی قوانین در زمینه ی تجهیزات EER پس از حوادث، خود سبب بروز حوادث دیگری در حین برگزاری مانورها، تمرین ها و تعمیرات این تجهیزات شده است. بررسی این سیر تاریخی منجر به تشخیص نیاز صنعت حفاری دریایی به مطالعه ای جامع در زمینه ی شرایط اضطراری و روش های مدیریت این شرایط می شود. در این مقاله با توجه به عدم امکان آزمایش این تجهیزات در شرایط اضطراری، سعی شده توانایی و محدودیت قایق های نجات (به این دلیل که قابل اعتمادترین و در دسترس ترین تجهیز از بین تمامی تجهیزات در شرایط اضطراری هستند) بررسی شود. این بررسی با استفاده از ابزار ETA 4 و سایر ابزارهای مکمل نظیر 5FTA و 6RBD انجام شده و قابلیت اطمینان این تجهیزات در شرایط اضطراری اندازه گیری می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که شرایط آب و هوایی مهم ترین عامل تاثیرگذار در عملکرد این تجهیز است و سایر عوامل از جمله نقص در نگهداری و تعمیرات و آموزش در رتبه های بعدی قرار دارند. در پایان نیز راه کارهایی جهت افزایش قابلیت اطمینان این تجهیز در شرایط اضطراری پیشنهاد شده است.