پتانسیل ترسیب کربن خاک در اراضی بیابانی تحت اثر دو گونه تاغ و سوف (مطالعه موردی: آران و بیدگل)

تغییر اقلیم یکی از مهم ترین چالش ها در توسعه پایدار بوده که تاثیر منفی بر اکوسیستم های خشکی و آبی می گذارد. عامل اصلی این پدیده، افزایش غلظت گاز دی اکسیدکربن در اتمسفر است. یک روش پیشنهاد شده برای کاهش گازکربنیک هوا، افزایش ذخیره جهانی کربن در خاک هاست؛ زیرا خاک تقریبا 75 درصد ذخایر کربن در خشکی را داراست. بنابراین، خاک ها در حفظ توازن چرخه جهانی کربن، نقش عمده ای را ایفا می کنند. این تحقیق با هدف تاثیر نوع گونه، عمق های مختلف و فاصله از تاج پوشش گیاه در میزان ترسیب کربن خاک در منطقه کویر مرنجاب انجام گرفت. پس از حفر پروفیل در منطقه زیر تاج پوشش گیاه و بیرون تاج پوشش در دو عمق تعریف شده اول و دوم و برداشت نمونه های لازم و انتقال به آزمایشگاه، اندازه گیری کربن در افق های تعیین شده خاک، با روش والکی و بلک انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری به دست آمده نشان داد که میزان ترسیب کربن خاک بین دو گونه تاغ و سوف، عمق های اول و دوم و همچنین زیر تاج پوشش گیاه و بیرون تاج پوشش اختلاف معنی داری وجود دارد. با توجه به مقایسه میانگین ها زیر تاج پوشش گونه تاغ در عمق اول (صفر تا 30 سانتی متر) بیشترین میزان ترسیب کربن در منطقه مورد مطالعه را دارا بود و در یک گروه جداگانه قرار گرفت و بقیه فاکتورهای در نظر گرفته شده، همگی در یک گروه قرار گرفتند.