مطالعه تطبیقی برنامه درسی کارشناسی مجسمه سازی ایران با پنج کشور جهان

آموزش مجسمه سازی و هنر در ایران چگونه باید باشد؟ در این پژوهش آموزش هنرهای تجسمی به طور عام و مجسمه سازی به صورت خاص در مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس، دانشگاه صنایع دستی و هنرهای زیبای کانازاوا ژاپن، دانشگاه موناش استرالیا، مدرسه تیلر آمریکا و کالج گلداسمیت لندن بررسی شده است. تحقیق از نوع کیفی با بررسی نمونه های موردی و مبنای نتیجه گیری تفسیری است. در بخش اول مشکلات و دشواری های عمومی آموزش هنر در ایران و در بخش دوم رویکرد این دانشگاه ها در مواجهه با دشواری های عمومی آموزش هنر بررسی شده است. با توجه به یافته های دو بخش پیشین در بخش سوم تغییراتی در صورت فعلی آموزش مجسمه سازی در ایران پیشنهاد شده است. سه چالش بنیادی آموزش هنر از این قرار است پرورش استقلال شخصیت هنرمند، ارتباط با ریشه ها و زمینه، و ارتباط با زمانه. برای پروراندن استقلال بهتر است به شیوه آموزش تعاملی، پرورش بیان شخصی و تفکر انتقادی توجه شود و روش های به دست آمده در برنامه درسی اعمال گردد. بهتر است ارتباط برقرار کردن با هویت تاریخی با بازنگری شیوه آموزش تاریخ ایران فرهنگی، امکان تجربه های عملی در هنر ایران، آشنایی با بستر جغرافیایی و مسائل اجتماعی روزهمراه شود. توجه به ماهیت هنر در پنجاه سال اخیر برای به روز کردن طرح درس ها لازم است؛ یعنی فاصله گرفتن هنر از گرایش های فرمی به سمت مفاهیم.