گزارش فنی: بررسی تاثیر جداسازی آب شرب از آب مصرفی فضای سبز، در میزان کاهش مصرف آب و کاهش هزینه ها (مطالعه موردی شهر قاین)

آب کالای منحصر به فرد و ماده ای حیاتی است. محدودیت های این ماده حیاتی ظرفیت های سایر منابع حیاتی از جمله غذا، انرژی و حیات وحش را تحت تاثیر قرار می دهد. در برخی از فقیرترین و ثروتمندترین کشورهای جهان سرانه استحصال آب به دلیل مسائل زیست محیطی، افزایش هزینه ها و کمیابی در حال کاهش است. باید در نظر گرفت که توزیع جریان های آبی نیز در سطح جهان نامتعادل است و با توزیع جمعیت تناسب ندارد. کشور ما نیز از این امر مستثنی نبوده و به خصوص در استان خراسان جنوبی، که دارای کمترین میانگین بارندگی نیز می باشد، گام هایی در راستای کاهش مصرف آب شرب در فضاهای سبز شهری برداشته شده و شهرداری قاین نیز اقدام به اجرای طرح تفکیک آب شرب از آب مصرفی فضای سبز و استفاده از آب های غیر شرب جهت آبیاری فضای سبز نموده است. در این تحقیق طرح تفکیک آب شرب از آب مصرفی فضای سبز شهر قاین از دو دیدگاه اقتصادی و میزان آب شرب مصرفی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد که بیشترین کاهش مصرف آب شرب در سال 88 با حدود 67 درصد می باشد. سال 90 حدود 45 درصد و سال 89 حدود 8/32 درصد کاهش مصرف آب شرب شهری را نشان می دهد. در زمینه کاهش هزینه های صورت گرفته که یکی از عوامل مهم اجرای این سیستم در بدنه شهرداری هاست باید گفت که تنها در سه سال اول اجرای این طرح تقریبا مبلغ 2298 میلیون ریال صرفه جویی صورت گرفته است.