ارزیابی کارایی گونه های بومی تریکودرما در تولید آنزیم های خارج سلولی هنگام برهمکنش با عامل بیمارگر Fusarium oxysporum

گونه های Trichoderma از مهمترین عوامل آنتاگونیست در کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهی می باشند. این عوامل سازوکارهای مختلفی نظیر آنزیم های خارج سلولی را در کنترل زیستی بکار می برند. از این رو برای بررسی توانایی عوامل آنتاگونیست و بیمارگردر تولید این آنزیم ها، محیط کشت های مختلف آنزیم آمیلاز، سلولاز، لاکاز، لیپاز و پروتئاز تهیه شد. سپس هر یک از گونه ها حاوی ریسه قارچ به محیط های کشت منتقل گردید و در 1±25 درجه ی سلسیوس به مدت 5-3 روز نگه داری شدند. نتایج نشان داد که T. atroviridae (1-3)، T. virens (6011) و Fusarium oxysporum قادر به تولید آنزیم های آمیلاز، سلولاز و لاکاز هستند. فقط گونه T. koningii قادر به تولید آنزیم لیپاز بود. گونه harzianum T. (احمدآباد) قادر به تولید آنزیم های آمیلاز و سلولاز بود ولی درتولید آنزیم لاکاز، لیپاز و پروتئاز فعال نبود. جدایه T. atroviridae(6022) در تولید آنزیم لاکاز فعال بوده ولی قادر به تولید آنزیم های آمیلاز و سلولاز نبود. در نتایج کشت متقابل، قارچ T. harzianum (احمدآباد) با بیشترین درصد بازدارندگی رشد روی دو محیط کشت آمیلاز و سلولاز منجر به ممانعت از رشد عامل بیماری در مقایسه با سایر گونه های Trichoderma شد در حالی که آزمون کشت متقابل در سنجش آنزیم لاکاز نشان داد که به دلیل فعالیت زیاد این آنزیم در گونه F. oxysporum نسبت به گونه های آنتاگونیست، درصد بازدارندگی در این محیط کشت بطور معنی داری توسط گونه های آنتاگونیست متفاوت بودند. بنابراین به نظر می رسد هر یک از بستره های محیط کشت برای تولید فعالیت آنزیمی بصورت اختصاصی در تعامل Trichoderma و Fusarium نقش ایفا می نمایند.