اثر ورمی کمپوست روی برخی ویژگی های زیستی شته ی جالیز Aphis gossypii Glover و پشه ی شکارگر Aphidoletes aphidimyza Rondani در دو رقم خیار گلخانه ای

انجام عملیات کشاورزی مانند استفاده از کود و ارقام مختلف یک گیاه می تواند روی ویژگی های جمعیتی آفات و دشمنان طبیعی آن ها موثر باشد. در این تحقیق، تاثیر کاربرد نسبت های مختلف ورمی کمپوست: خاک (100:0، 90:10، 80:20 و 70:30 درصد) به عنوان بستر رشد دو رقم خیار (خسیب و کریم)، روی ویژگی های زیستی شته ی جالیز Aphis gossypii Glover، و پشه ی شکارگر آن Aphidoletes aphidimyza Rondani مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش ها در داخل اتاقک رشد در دمای 2 ± 25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. بیش ترین و کم ترین طول عمر حشرات کامل شته ی جالیز به ترتیب در نسبت های100:0 درصد رقم خسیب و 70:30 درصد رقم کریم به دست آمد. بیش ترین زادآوری کل شته در تیمار 100:0 درصد در هر دو رقم خسیب و کریم و کم ترین زادآوری آن در تیمار 70:30 درصد رقم کریم بود. کم ترین طول دوره ی جنینی پشه ی A. aphidimyza در تیمارهای 80:20 و 70:30 درصد رقم کریم و تیمار 70:30 درصد رقم خسیب مشاهده شد. کم ترین طول دوره ی لاروی آن نیز در تیمار 70:30 درصد رقم کریم بود. هم چنین، زادآوری کل پشه ی A. aphidimyza با افزایش نسبت ورمی کمپوست بیش تر شد. نتایج نشان داد که اغلب پارامترهای زیستی شته ی جالیز و پشه ی A. aphidimyza تحت تاثیر نوع رقم و مقدار کود ورمی کمپوست قرار داشتند. بنابراین، تلفیق این دو روش زراعی با دشمن طبیعی می تواند به کنترل موثر شته ی جالیز در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات به ویژه در کشت های گلخانه ای منجر شود.