بررسی و تحلیل چالش های آموزش پرستاری در عرصه ی بالین

آموزش بالینی را می توان فعالیت تسهیل کننده ی یادگیری در محیط بالینی دانست که در آن مربی بالینی و دانشجو به یک اندازه مشارکت دارند و هدف از آن، ایجاد تغییرات قابل اندازه گیری در دانشجو برای انجام مراقبت های بالینی است. این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، بر روی کلیه ی دانشجویان پرستاری (64 نفر) سال چهارم، با استفاده از پرسش نامه ای پایا و روا با هدف بررسی و تحلیل چالش های آموزش پرستاری در عرصه ی بالین در حیطه های اهداف و برنامه های آموزشی، مربی، محیط آموزشی، برخورد با دانشجو، نظارت و ارزشیابی انجام شده است. داده ها با استفاده از نسخه ی 19 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش، اکثر واحدهای مورد پژوهش 6/53 درصد مونث، 8/76 درصد مجرد، سن دانشجویان در این پژوهش، 22-24 سال، 8/51 درصد ترم 8، 2/48 درصد ترم 7 و 4/77 درصد دارای معدل بین 14 تا 17 بودند. حیطه ی مربی بیشترین درصد مطلوب (1/48 درصد) و حیطه ی محیط آموزشی و حیطه ی نظارت و ارزشیابی بیشترین درصد نامطلوب (9/51 درصد) را به خود اختصاص دادند. به طور کلی، 9/33 درصد وضعیت آموزش بالینی مطلوب، 5/62 درصد متوسط و 6/3 درصد نامطلوب ارزیابی گردید. در مطالعه ی حاضر، اکثریت دانشجویان وضعیت آموزش بالینی را متوسط عنوان نمودند. بنابراین با توجه به نتایج حاصله، بهبود امکانات و تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی توصیه می شود.