عارضه یابی کانون های ارزیابی و توسعه در ایران و ارائه ی راهکار

رویکرد کسب و کارهای نوین به سمت پویایی محیط، توسعه شایستگی ها و سعی در ایجاد سازمان های یادگیرنده و دانش آفرین بوده است. در این راستا استفاده از فرآیند کانون های ارزیابی و توسعه عاملی اثرگذار در مسیر توسعه قابلیت ها و شایستگی های کارکنان محسوب می شود. کانون ارزیابی با عمر بیش از 60 سال در جهان و بیش از یک دهه در ایران روشی است ترکیبی از تمرین های مختلف مبتنی بر شرایط متنوع شغلی که به منظور جمع آوری اطلاعات معتبر و دقیق از نامزدها جهت جذب، انتخاب، ارتقاء و ارزیابی آنها در یک محیط کاری استفاده می شود. کانون ارزیابی با رویکرد توسعه، فرآیندی است که در آن شخص شاغل با توجه به رویکردهای شغلی که در آن فعال است و جهت گیری های سازمان، در کانون توسعه مورد ارزیابی قرار گرفته و بدین صورت برنامه توسعه فردی متناسب با توانایی، دانش و مهارت در قالب گزارش بازخورد به شرکت کننده ارائه می شود. هدف این پژوهش شناسائی عارضه های کانون های ارزیابی وتوسعه ودسته بندی آنهاوارایه راهکارهای بهبود و در نهایت ارایه چارچوبی از ملزومات وپیش نیازهای اجرای کانون در ایران است. جامعه آماری پژوهش، تمام افراد فعال در حوزه کانون، متشکل از 21 نفر از مجریان، متخصصان و خبرگان کانون بودند که با آنان مصاحبه بعمل آمد. با تحلیل مصاحبه ها عارضه های کانون شناسایی و در شش دسته ی مفهومی که شامل فرهنگ پذیرش سازمانی، فرآیند آماده سازی و برنامه ریزی جهت برگزاری کانون، فرآیند اجرا، دستاوردها و نتایج و فرآیند ارزیابی کانون می باشد، طبقه بندی شدند.