نقش استرس در ارتباط هوش هیجانی با سلامت روانی در داوران لیگ برتر فوتبال ایران

ایران بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را کلیه داوران و کمک داوران لیگ برتر فوتبال ایران (فصل 92-1391) تشکیل دادند (79=N) و نمونه آماری برابر با کل جامعه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28)، استرس شغلی (جان شرمربورن، 1974) و هوش هیجانی (برادبری و گریوز، 1993) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها را استادان و متخصصان تربیت بدنی تایید کردند و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش هیجانی با سلامت روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما بین استرس شغلی با سلامت روانی و استرس شغلی با هوش هیجانی رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که استرس شغلی به تنهایی نمی تواند سلامت روانی داوران را پیش بینی کند. از طرفی استرس شغلی به همراه هوش هیجانی پیشگوی مناسبی برای سلامت روانی داوران است. بدین معنا که با افزایش هوش هیجانی و کاهش استرس شغلی سلامت روان داوران بهبود می یابد.