قصور پرستاری در فرآیند مراقبت از بیماران از نگاه نظام قضایی کشور

پرستاران بزرگترین گروه در میان کارکنان بهداشتی بوده و از دیدگاه قانونی و اخلاقی باید پاسخگوی مراقبت های ارائه شده باشند. زیرا خطای آنان سنگین و در اغلب موارد جبران ناپذیر است. لذا قانون گذار در جهت جلوگیری از این صدمات، اشتباهات کادر درمانی اعم از پزشکان و پرستاران را مورد توجه اکید قرار داده و برای آنان مجازات هایی تعیین کرده است.
تبیین مفهوم قصور پرستاران در فرآیند مراقبت از بیماران بستری و رویکرد دستگاه قضایی کشور در قبال قصور آنان است.
این مطالعه با مروری بر قوانین داخل کشور اعم از قوانین قصاص، دیات و تعزیرات، پرونده های کیفری مرتبط با قصور پرستاری در مجتمع قضایی جرائم پزشکی شهر تهران و نیز مروری بر آراء و دیدگاه های حقوق دانان و صاحبنظران این رشته در کتب حقوقی با موضوعات حقوق جزای عمومی و حقوق کیفری اختصاصی مربوط به جرائم علیه اشخاص در سال 1393 انجام گرفته است.
برای مسوول شناخته شدن پرستاران در نظام قضایی ایران باید رفتار ناشی از تقصیر، منتهی به فوت یا حداقل ایراد صدمه به بیمار گردد و بین رفتار و نتیجه حاصله رابطه سببیت عرفی موجود باشد. در نظام قضایی ایران، قانون گذار در قوانین کیفری، از تقصیر یا قصور تعریفی ارایه نکرده است و تنها به ذکر مصادیق آن، اعم از بی مبالاتی، بی احتیاطی، عدم مهارت و عدم رعایت مقررات و نظامات دولتی پرداخته است.
پیشنهاد می گردد مسئولین و مدیران پرستاری دوره های آموزشی ضمن خدمت برای پرستاران را با حضور مقامات قضایی و نیز ارائه مسیری روشن از فرایند دادرسی در خصوص قصور پرستاری، برگزار نمایند.