جنگ نرم و تاثیرگذاری بر اقوام ایرانی

یکی از ویژگی های بارز جامعه ایرانی در طی قرن ها نامتجانس بودن بافت جمعیتی آن به لحاظ قومیتی، زبانی و طایفه ای بوده است. هرچند دو ویژگی مسلمان و ایرانی بودن از چنان مطلوبیت و چسبندگی ای برخوردار است که در بیشتر مواقع قومیت های ایران را زیر یک چتر جمع نموده است و همواره اقوام ایرانی با یکدیگر و با نظام سیاسی مرکزی در هم گرایی به سر برده اند، اما در تاریخ معاصر در بعضی برهه ها با دخالت دشمنان و ابرقدرت ها شاهدیم که ضمن بروز بحران های قومی در کشور، هم گرایی به واگرایی قومی بدل شده است. فعالیت دشمن در زمینه ایجاد بحران و منازعه قومی در ایران را می توان به دو بخش اقدامات سخت و اقدامات نرم دسته بندی نمود. در حوزه اقدامات سخت دشمن با پشتیبانی سیاسی، اقتصادی، نظامی و لجستیکی از بعضی اقوام، به دنبال به میدان منازعه آوردن آنها با یکدیگر و با نظام سیاسی است تا بتواند با اعمال فشار، خواسته های نامشروع خود را بر نظام سیاسی تحمیل نماید، اما در بخش اقدامات نرم که به ویژه پس از انقلاب اسلامی از سوی دشمنان شاهد آن هستیم، دشمن به دنبال تغییر فضای ذهنی و روانی قومیت هاست. در این شیوه دشمن با روش ها، ابزارها و تاکتیک های متنوع جنگ نرم به ویژه در قالب جنگ رسانه ای به دنبال ایجاد فضای بدبینی، یاس، ناامیدی و بی اعتمادی نسبت به نظام سیاسی در ذهنیت اقوام ایرانی است تا ضمن ایجاد شکاف های اجتماعی در ایران، انقلاب اسلامی را از سرمایه بزرگ اجتماعی محروم سازند. این تحقیق بر آن است تا ضمن بیان و بررسی اقداماتی که دشمن در حوزه جنگ نرم به منظور ایجاد شکاف بین اقوام ایرانی و حاکمیت انجام می دهد، راهکارهای مناسبی در راستای مقابله با این اقدامات ارائه دهد.