بررسی کیفی آسیب شناسی ازدواج بر اساس طرحواره های ناسازگار و ارضای نیازها

هر زوج الگوی منحصر به فردی از نیازهای شخصیتی را وارد رابطه ی دو نفره می کند. در یک رابطه ی صمیمانه میزان ارضای نیازهای متقابل باید نسبتا بالا باشد. در اثر خشم ناشی از ناامیدی از ارضای نیازهای متقابل خشونت شکل می گیرد. هدف این پژوهش تبیین کیفی آسیب شناسی ازدواج بر اساس محرومیت از ارضای نیاز های بنیادین یانگ و نحوه ی ارضای نیاز ها در روابط بین فردی بود. آزمودنی های این تحقیق 25 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد مشاوره دانشگاه علامه و روان شناسی خانواده ی دانشگاه علم و فرهنگ در سال 91-92 و 92-93 بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از شیوه ی پرسش فرافکنانه استفاده شده است. با کد گذاری و طبقه بندی پاسخ های آزمودنی ها، مفاهیم و طرحواره ها شناسایی شد. نتایج پژوهش نشان داد که آزمودنی ها در فرافکنی افکار خود بر موضوع ازدواج طرحواره های ناسازگار متعددی نشان داده اند. آنچه به ازدواج آسیب می رساند ناتوانی در برقراری دلبستگی های ایمن و ارضا کننده با دیگران عمدتا در اثر محرومیت هیجانی، تاکید بر پیروی از قوانین انعطاف ناپذیر، ناتوانی در شکل دهی هویتی مستقل، عدم رعایت حقوق دیگران و سرکوبی نیازهای بنیادین برای کسب محبت و تایید است.