رابطه بین میزان دینداری با سبک تربیتی خانواده در بین دانش آموزان دوره متوسطه

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین میزان دینداری و سبک تربیتی خانواده در بین دانش آموزان است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر سال دوم دبیرستان های ناحیه یک شهر همدان در سال تحصیلی 92-1391 که مشغول تحصیل بوده اند و تعداد آنها 2955 نفر است،را تشکیل می دهد. در این پژوهش با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ایی نسبتی و بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد341 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندار سنجش دینداری و ابعاد رفتاری والدین (سبک های تربیتی خانواده) استفاده شد که پایایی آنها براساس آلفای کرانباخ به ترتیب سنجش دینداری، 927% و سبک های تربیتی خانواده،852% بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان باورهای دینی دانش آموزان پایه دوم دبیرستانهای ناحیه 1همدان بالاتر از حد متوسط است و با توجه به بالا بودن فراوانی سبک تربیتی مقتدرانه و بعد، سهل گیرانه، چنین به نظر می رسد سبک تربیتی غالب دانش آموزان به ترتیب مقتدرانه وسهل گیرانه است. بنابر این میزان دینداری دانش آموزان با سبک تربیتی خانواده مقتدرانه بیشتر از میزان دینداری دانش آموزان با سبک تربیتی خانواده بی تفاوت است. اما بین سایر سبک های تربیتی خانواده از نظر میزان دینداری فرزندانشان تفاوت معناداری مشاهده نشد.