مدل سازی تعیین مسیر بهینه دسترسی به مناطق زلزله زده (مطالعه موردی: منطقه بهمنی بوشهر)

با افزایش جمعیت شهری و به تناسب آن افزایش ترافیک معابر، یکی از مهم ترین مسائل پیدا کردن راه حلی برای کم کردن زمان امدادرسانی درون شهری هست. ازآنجاکه زمان در پاسخگویی به بحران بسیار مهم است، مسیریابی تیم های ارزیابی به عنوان یک مسئله مطرح شده است. بررسی ادبیات موضوعی نشان می دهد، تعداد پژوهش های اندکی در داخل کشور به مبحث مدل سازی ریاضی در مدیریت بحران پرداخته اند.
هدف این تحقیق، یافتن کوتاه ترین مسیر ممکن بین تمام نقاط اصلی یک منطقه آسیب دیده برای تیم ارزیابی خسارات می باشد، به طوری که تیم ارزیابی همه نقاط اصلی یک منطقه را فقط یک بار بازدید کند و درنهایت به نقطه مبدا بازگردد. با استفاده از مدل های تحقیق در عملیات برای مسیریابی تیم های ارزیابی خسارات مناطق زلزله زده، در این پژوهش منطقه بهمنی بوشهر به عنوان نمونه انتخاب شد که در این ناحیه، میدان ها، چهارراه ها، سه راه ها و همچنین نقاط پرجمعیت، به عنوان نقاط اصلی (جمعا نوزده گره) انتخاب شد. یک گره به عنوان ایستگاه، در خارج از ناحیه و بقیه گره ها به عنوان نقاط حادثه دیده در نظر گرفته شد.
مدل ریاضی با استفاده از نرم افزار لینگو با 18 گره و 28 مسیر موجود بین این گره ها کدنویسی و کوتاه-ترین مسیر دستیابی به همه گره ها مشخص شد.
نتیجه این تحقیق راهنمایی بسیار موثری برای مدیریت بحران استان به شمار می آید که با مشخص شدن کوتاه ترین مسیر، امدادرسانی سریع تر و تلفات جانی کاهش می یابد.