بررسی کیفیت رودخانه تجن ساری با استفاده از ترکیب جمعیت بی مهرگان کفزی و شاخص BMWP

ارزیابی زیستی 80 کیلومتر از رودخانه تجن براساس ساختار جمعیت بی مهرگان کفزی و شاخص BMWP به صورت ماهانه از مهر 1390 تا شهریور 1391 انجام گردید. نمونه برداری از بی مهرگان کفزی به وسیله نمونه بردار سوربر (به مساحت 1/0 مترمربع و چشمه تور 60 میکرون) در 6 ایستگاه با 3 تکرار انجام شد. نمونه های صید شده در فرمالین 4% تثبیت و به آزمایشگاه منتقل شد.
بی مهرگان کفزی شناسایی شده به کمک کلید شناسایی معتبر متعلق به 32 جنس، 30 خانواده و 12 راسته بودند. ترکیب جمعیت بی مهرگان کفزی نشان داد، لارو حشرات آبزی در همه ایستگاه ها غالب بود و گروه های حساس به آلودگی (EPT[1]) جمعیت غالب را در ایستگاه های 1، 3، 4 و 6 تشکیل می دهند که نسبت به سایر ایستگاه ها دارای تفاوت معنی داری می باشد (05/0≥p)، براساس طبقه بندی شاخص BMWP ایستگاه های مطالعاتی در 3 طبقه کیفی خوب، متوسط و بد قرار گرفتند و حداکثر مقدار این شاخص در فصل بهار، در ایستگاه 1 و حداقل آن در ایستگاه 5، در فصل تابستان می باشد. حداکثر فراوانی بی مهرگان کفزی در فصل زمستان در ایستگاه 3 که با سایر ایستگاه ها دارای اختلاف معنی داری می باشد (05/0≥p)، و حداقل آن در ایستگاه 5 در فصل زمستان مشاهده گردید. ترکیب جمعیت بی مهرگان کفزی، شاخص های فراوانی، درصد EPT و BMWP نشان دادند که ایستگاه های 5، 6 و 2 در وضعیت کیفی مناسبی قرار ندارند.