ارزیابی رفاه اجتماعی در مناطق روستایی مطالعه موردی: دهستان خیر(شهرستان استهبان)

توسعه روستایی از مهم ترین فرآیندهایی است که در کشورهای مختلف جهان همواره مورد توجه است. دستیابی به توسعه نواحی روستایی در هر جامعه ای نیاز به شناخت مولفه های مختلف و تاثیرگذار بر آن است. ازجمله این مولفه ها رفاه اجتماعی می باشد که در سایه آن می توان بسیاری از مسائل و مشکلات خصوصا عدم تمایل به ماندگاری در روستاها را کاهش داد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با هدف ارزیابی و تعیین سطح رفاه اجتماعی در سکونت گاه های روستایی دهستان خیر (شهرستان استهبان) تدوین یافته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و مبتنی بر روش اسنادی و میدانی (ابزار پرسشنامه) است. جامعه آماری پژوهش ساکنان هر 12 روستای مستقر در دهستان موردمطالعه است که با بهره مندی از روش کوکران تعداد 313 نفر به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری (توصیفی استنباطی)، روش موریس و تاپسیس استفاده شده است. نتایج به دست آمده حکایت از وجود شکاف عمیق بین وضعیت رفاه اجتماعی در روستاهای دهستان دارد. به طوری که این میزان بین 11/0 تا 95/0 در نوسان است. درمجموع رفاه اجتماعی در روستاهای دهستان از حد متوسط بالاتر (برابر 596/0) می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که بین رفاه اجتماعی روستاها با دو معیار تعداد جمعیت و خدمات رابطه معنادار مستقیم آماری وجوددارد و نیز بین فاصله از مرکز شهرستان و رفاه اجتماعی روستاها رابطه معنادار غیرمستقیم آماری وجود دارد.