بررسی مقایسه ای تاثیر منیزیم سولفات و نیتروگلیسیرین بر کنترل فشار خون بیماران حین و بعد از عمل جراحی کاتاراکت تحت بیهوشی به روش بی حسی موضعی همراه با آرام بخشی وریدی

بیشتر بیماران کاندیدای عمل جراحی کاتاراکت، افراد میان سال و مسن تر هستند و شیوع بالای پرفشاری خون، بر اهمیت کنترل آن تاکید می نماید. در این مطالعه، سولفات منیزیم به عنوان دارویی موثر در کنترل فشار خون، در مقایسه با داروی نیتروگلیسیرین و دارونما بررسی شد.
در این کارآزمایی بالینی، 105 بیمار کاندیدای جراحی کاتاراکت، به روش بی حسی موضعی و از طریق آرام بخشی (میدازولام 03/0-02/0 میکرو گرم بر کیلوگرم و فنتانیل 2-1 میکروگرم بر کیلوگرم) و بی حسی موضعی (قطره ی تتراکائین چشمی)، در سه گروه 35 نفری شامل گروه سولفات منیزیم (30 میلی گرم بر کیلوگرم در 5 دقیقه و سپس تزریق مداوم 1 میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه)، گروه نیتروگلیسیرین (1 میکرو گرم بر کیلوگرم در 5 دقیقه و سپس تزریق مداوم 05/0 میکرو گرم بر کیلوگرم در دقیقه) و گروه دارونما (محلول دکستروز 5 درصد با حجم و زمان تزریق مشابه) تقسیم شدند و پارامترهای همودینامیک در حین عمل، ریکاوری و بخش بررسی گردید.
میانگین فشار دیاستول در بین سه گروه تفاوت معنی دار نداشت (490/0 = P). میانگین فشار خون سیستول و متوسط شریانی حین عمل، از دقیقه ی 30 و سپس در دقایق 15 و 30 در ریکاوری، همچنین زمان ورود و خروج بیماران از بخش در دو گروه سولفات منیزیم و نیتروگلیسیرین از میزان کمتری نسبت به گروه دارونما برخوردار بود (019/0 = P)؛ اما اختلاف بین دو گروه S و نیتروگلیسیرین معنی دار نبود (060/0 = P). میانگین تعداد ضربان قلب در هیچ یک از زمان های بررسی شده، در بین سه گروه اختلاف معنی دار نداشت (170/0 = P). میانگین شدت درد در ریکاوری در سه گروه نیتروگلیسیرین (26/1 ± 40/1)، سولفات منیزیم (22/1 ± 03/1) و دارونما (98/0 ± 40/1) تفاوت معنی داری نداشت (310/0 = P). میانگین شدت درد در بخش نیز در سه گروه پیش گفته به ترتیب 2/1 ± 26/1، 98/0± 40/1 و 26/1 ± 06/1 بود و تفاوت معنی دار بین سه گروه وجود نداشت (460/0 = P).
استفاده از سولفات منیزیم همانند نیتروگلیسیرین در بیماران مبتلا به فشار خون بالا، حین و به خصوص پس از عمل جراحی کاتاراکت تحت بی حسی موضعی و آرام بخشی، موثر است، اما تاثیر معنی داری در درد پس از عمل ندارد.