آلودگی به انگل دیکروسلیوم دندریتیکوم در دام های اهلی ایران: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

دیکروسلیازیس بیماری شایع در نشخوارکنندگان است که توسط گونه های مختلف دیکروسلیوم ایجاد می شود. این انگل در مجاری صفراوی و کیسه صفرای نشخوارکنندگان و گاهی به طور تصادفی در انسان دیده می شود. اهمیت اقتصادی و دامپزشکی دیکروسلیازیس به علت خسارت مستقیم به کبد و در نتیجه از دست دادن مقادیر قابل توجهی از مواد پروتئینی با ارزش از رژیم غذایی انسان به علت حذف کبدهای آلوده در کشتارگاه ها می باشد. با توجه به شیوع این انگل در کشورمان، مطالعه حاضر به منظور آگاهی از وضعیت دیکروسلیازیس در ایران و تعیین میزان شیوع این انگل در کشورمان می باشد.
در این مطالعه که از نوع مطالعات مروری سیستماتیک است، کلیه مقالات ارائه شده در مورد انگل دیکروسلیوم و اپیدمیولوژی آن در ایران از پایگاه های اطلاعاتی مختلف مانند Scopus، IranMedex، ScienceDirect، PubMed، Google Scholar، SID، IranDoc و Magiran در فاصله سال های 2015- 2000 میلادی جمع آوری شد.
در جستجوی ما 15 مقاله به شیوع دیکروسلیوم در ایران پرداخته بودند. آنالیز آماری نتایج با استفاده از مدل تاثیر تصادفی انجام گرفت. درصد شیوع نسبی دیکروسلیوم در گوسفندان ایران حدود 1/3 درصد (2/4-2/2 درصد)، در جمعیت بزهای کشتار شده 3/1 درصد (9/1-9/0 درصد) و در گاوهای مورد مطالعه 1⁄2 درصد (5/3-1/1 درصد) در کشور برآورد شده است.
این مطالعه بیانگر شیوع نسبتا بالای دیکروسلیوم در دام های ایران بوده و لزوم توجه بیش تر به رعایت نکات بهداشتی در شستشوی سبزیجات و نظارت کافی در حذف کبدهای آلوده در کشتارگا ه های ایران را می طلبد.