اثر ال-کارنیتین بر صلاحیت تکوینی جنین های حاصل از تخمک های موش سوری انتخاب شده با رنگ آمیزی brilliant cresyl blue بعد از پارتنوژنز

جنین های آزمایشگاهی حاصل از تکنیک های کمک باروری (ART) مانند پارتنوژنز صلاحیت تکوینی پایین تری نسبت به جنین های تولید شده در محیط in vivo دارند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تیمار با ال-کارنیتین طی IVM بر بلوغ تخمک های نابالغ انتخاب شده توسط رنگ آمیزی brilliant cresyl blue (BCB) و شایستگی تکوینی بعدی آن ها بعد از پارتنوژنز طراحی شد.
در این مطالعه تجربی، تخمک های نارس از تخمدان موش های سوری نژاد NMRI جمع آوری و با رنگ BCB به مدت 90 دقیقه رنگ آمیزی شدند. سپس تخمک های نارس BCB+ (با سیتوپلاسم آبی رنگ) به محیط کشت بافت 199TCM حاوی غلظت های مختلف ال-کارنیتین (mg/ml 6/0، 3/0، 0) منتقل و در انکوباتور ̊C 37 و CO2 5 درصد قرار داده شدند. پس از 24 ساعت، میزان بلوغ هسته ای (با استفاده از رنگ آمیزی هوخست) و بلوغ سیتوپلاسمی (با استفاده از اندازه گیری میزان گلوتاتیون از طریق رنگ آمیزی مونوکلروبیامین) در تخمک های متافاز II بررسی گردید. هم چنین میزان کلیواژ، میزان تکوین بلاستوسیست (BDR) و تعداد کل سلول های بلاستوسیست بعد از پارتنوژنز محاسبه شد.
تیمار با هر دو غلظت ال-کارنیتین باعث افزایش میزان گلوتاتیون (01/0>p)، بلوغ تخمک ها (01/0>p) و BDR (05/0>p) در مقایسه با گروه کنترل شد. با این وجود تیمار با ال-کارنیتین بر میزان کلیواژ و تعداد کل سلول های بلاستوسیست تاثیر آماری معنی داری نداشت.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تیمار تخمک های نابالغ BCB+ موش سوری با ال-کارنیتین طی IVM، احتمالا با بهبود بلوغ هسته ای و سیتوپلاسمی تخمک ها باعث افزایش صلاحیت تکوینی جنین های حاصل از پارتنوژنز می شود.