تحلیل و ارزیابی سرمایه اجتماعی در راستای تقویت تاب آوری جوامع محلی و مدیریت پایدار سرزمین (منطقه مورد مطالعه: استان خراسان جنوبی، پروژه بین المللی RFLDL)

سرمایه اجتماعی یکی از مهم ترین معیارهای انسانی مرتبط با میزان تاب آوری در یک سیستم اجتماعی است. در شبکه های اعتماد، به منزله مهم ترین مولفه سرمایه اجتماعی در فرایند تصدی گری انطباقی، حساسیت به اختلالات و بی نظمی بالاست و افزایش تاب آوری و ظرفیت سازگاری در سیستم اجتماعی وابسته به میزان اعتماد در شبکه است. این تحقیق در روستای زنگویی شهرستان سرایان استان خراسان جنوبی انجام شد. در این منطقه پروژه بین المللی RFLDL عملیاتی شد. در این پژوهش میزان سرمایه اجتماعی در شبکه ذی نفعان محلی در راستای تقویت تاب آوری در روستای پایلوت بررسی شد. بدین منظور، بر اساس روش پیمایشی و پرسش نامه های تحلیل شبکه ای و مصاحبه مستقیم با کنشگران شبکه (اعضای گروه های خرد توسعه روستایی)، پیوندهای اعتماد و مشارکت بررسی شد. نتایج نشان دهنده میزان اعتماد، مشارکت، انسجام، و سرمایه اجتماعی متوسط قبل از اجرای پروژه RFLDL بود، ولی پس از اجرای این پروژه میزان این شاخص ها افزایش یافت و به حد مطلوبی رسید.سرعت گردش و تبادل اعتماد و مشارکت در میان افراد بعد از اجرای طرح نسبت به قبل از اجرای آن افزایش یافت و اجرای طرح اتحاد و یگانگی را در میان افراد افزایش داد. در نهایت، می توان بیان کرد که اجرای این پروژه میزان اعتماد، مشارکت، و سرمایه اجتماعی را افزایش داد؛ بدون تردید، سیستم های اجتماعی تاب آور از میزان اعتماد بسیار زیادی برخوردارند.