جداسازی باسیلوس های مولد پلی هیدروکسی آلکانوات (PHA) از پساب پالایشگاه اصفهان و بررسی شرایط مناسب رشد و تولید پلی مر در کشت غوطه ور

هدف از مطالعه حاضر، جداسازی انواع باسیلوس مولد پلی هیدروکسی بوتیرات از پساب پالایشگاه نفت اصفهان و تعیین شرایط مناسب تولید بوده است. پساب های نفتی از لحاظ منابع کربن غنی هستند و منابع نیتروژن و فسفر ضعیفی دارند. مهم ترین عامل تولید دانه های درون سلولی، افزایش نسبت منبع کربن به نیتروژن است؛ بنابراین به نظر می رسید میکروارگانیسم های تولید کننده پلی هیدروکسی بوتیرات در آن ها یافت شوند.
انواع باسیلوس از پساب پالایشگاه اصفهان جداسازی شد ند. پلی هیدروکسی بوتیرات با استفاده از رنگ آمیزی تایید و با روش هضمی استخراج شد. شرایط مناسب تولید پلی مر در محیط کشت حداقل نمکی با منبع کربن آلی بررسی شد. میزان تولید با استفاده از روش های اندازه گیری وزن خشک و سنجش غلظت بر اساس جذب نوری بررسی شد.
در بین انواع باسیلوس جدا شده جدایه های B1 و B2 تولید کننده پلی هیدروکسی بوتیرات بودند. محیط کشت حداقل نمکی با منبع کربن آلی به علت داشتن بیش ترین نسبت کربن به نیتروژن (برابر با 15)، بهترین محیط کشت تولید پلی مر بود. بیش ترین میزان تولید برای جدایه B1 (به مقدار 367 میلی گرم بر میلی لیتر) در زمان 72 ساعت گرمخانه گذاری، دمای 31 درجه سانتی گراد، وجود منبع کربن گلوکز، منبع نیتروژن عصاره مخمر، اسیدیته 7 و هوادهی 120 دور در دقیقه به دست آمد. جدایه B2 نیز در همان شرایط به استثنای دما (32 درجه سانتی گراد) بیش ترین تولید (به مقدار 473 میلی گرم بر میلی لیتر) را داشت. همچنین، بیش ترین درصد (راندمان) تولید پلی مر برای جدایه های B1 و B2 به ترتیب، 16/52 و 43/58 درصد گزارش شد.
تولید پلی هیدروکسی بوتیرات با مناسب سازی شرایط تولید، در هر دو جدایه باسیلوس افزایش یافت. استفاده از پساب های نفتی علاوه بر تولید پلاستیک های تجزیه پذیر، موجب کاهش آلودگی این پساب ها می شود.