قدرت و اقتدار و مدیریت خانواده از منظر فیمینیسم و فقهای شیعه

تضارب آرا پیرامون شیوه ی توزیع قدرت در کانون خانواده، از دیرباز محور توجه مذاهب گوناگون بوده است و این حاکی از اهتمام آنان به تبیین چارچوب خانواده است. در مقاله ی حاضر سعی شده با روش توصیفی از نوع کتابخانه ای و روش تحلیل کیفی از نوع توصیفی، به بررسی تطبیقی میان فمینیست های غربی و فقهای شیعه بر «قدرت، اقتدار و قوامیت در خانواده» بپردازیم، با این فرض که از منظر فمینیست ها خانواده جایگاه آشکار ستم بر زن است و مردان به عنوان مدیران و قدرتمندان خانواده، بر زنان تفوق جسته و آنان را به بردگی می کشانند و زنان به علت عدم استقلال مالی به این ظلم تن در می دهند. از سوی دیگر، فقهای شیعه با الهام از آموزه های وحیانی «مدیریت و اقتدار در خانواده» را از آن مرد دانسته؛ نیز به استناد آیات، روایات و ادله ی عقلی، اقتدار مرد را به عنوان مسوولیت نه اختیار پذیرفته و تشریع آن را بر اساس هماهنگی با تکوین و از الطاف الهی می دانند. آنان در کتب فقهی خود از مدیریت و قدرت در خانواده تحت عنوان «قوامیت» سخن گفته اند. در ضرورت این پژوهش همان بس که در دهه های اخیر هجمه های فمینیست ها در کشورهای اسلامی افزوده شده و با طرح ایده ی «برابری زن با مرد» در اندیشه های مسلمانان و نومسلمانان ایجاد شبهه کرده اند. در این راستا پژوهشگران متعهد اسلامی دیدگاه های آنان را به منصه ی نقادی و قضاوت برده اند تا بدین سان، صواب از خطا متمایز گردد.