روانسنجی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی سالمندان ایرانی

تحقیقات نشان داده اند انگیزش برای سلامتی بعد مهمی در رضایت از اوقات فراغت است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی می باشد.
موارد و تعداد 552 شرکت کننده (347 مرد، 205 زن) سالمند با دامنه سنی 60 سال به بالا از 9 استان کشور طی سال 1392 به صورت چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیکی و مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی بود. داده ها با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی با چرخش واریماکس، تحلیل عامل تاییدی برای روایی سازه و هم چنین ضریب همبستگی پیرسون برای روایی سازه همسانی درونی، ضریب آلفای کرونباخ برای پایایی و آزمون تحلیل واریانس به منظور روایی سازه بررسی شدند.
نتایج نشان داد این مقیاس از ساختار عاملی اکتشافی قابل قبولی برخوردار است، به طوری که 5 مولفه قابلیت عامل شدن را دارند و 17 گویه، 71/06 درصد واریانس را پیش بینی کردند. در تحلیل عامل تاییدی مدل مرتبه اول و دوم مقیاس به طور مناسبی تایید شد. هم چنین، نتایج نشان داد این مقیاس در کل و در 5 عامل از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است (آلفای کرونباخ از 0/70 تا 0/92). به علاوه، همبستگی مثبت و معنی داری بین گویه ها با عوامل و بین عوامل با کل مقیاس وجود داشت.
تحقیق حاضر بیان گر روایی و پایایی قابل قبول نسخه فارسی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی بود. بنابراین، از این مقیاس می توان برای اندازه گیری ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی استفاده کرد.