تاثیر کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد گندم رقم آذر 2 در شرایط دیم

تنش خشکی یکی از عوامل مهم محدود کننده رشد و نمو گیاهان زراعی می باشد و افزایش کارائی مصرف آب از راهکارهای افزایش تولید گیاهان زراعی است. به منظور مطالعه تاثیر سوپرجاذب بر رشد و نمو گیاه گندم در شرایط دی م آزمایشی در سال زراعی 90 - 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با مقادیرصفر، 15، 30 و 45 کیلوگرم سوپرجاذ بکلوفونی درهکتار و 4 تکرار برروی رقم آذر 2 انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش جذب آب توسط گیاه و افزایش محتوای نسبی آب شد که با افزایش شاخص سطح برگ و شاخص کلروفیل موجب افزایش قدرت منبع شد. کاربرد سوپر جاذب همچنین موجب افزایش اجزای عملکرد شامل تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه شد که در نهایت باعث افزایش عملکرد دانه گردید. میزان عملکرد دانه به صورت تقریبا خطی با افزایش میزان کاربرد سوپر جاذب افزایش یافت و بیشترین میزان عملکرد دانه) 2718 کیلوگرم در هکتار(با استفاده از 45 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب کلوفونی به دست آمد که نسبت به شرایط شاهد 5/ 156 درصد افزایش نشان داد. به طور کلی می توان گفت که کاربرد مواد سوپر جاذب در شرایط دیم می تواند با تقلیل اثرات تنش خشکی و افزایش قدرت منبع و مخزن موجب افزایش عملکرد دانه شود.