اثر بخشی آموزش فنون وارونه سازی عادت در کاهش شدت، فراوانی، پیچیدگی و تداخل سندرم تورت و تیک های حرکتی

پیش

اختلالات تیک ازجملهمهم ترین اختلالات دوران کودکی است که در صورت عدم درمان و بهبودیمی تواند زندگی حال و آینده کودکان مبتلا را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش فنون وارونه سازی عادت در کاهش شدت، فراوانی، پیچیدگی و تداخل سندرم تورت و تیک های حرکتی صورت گرفته است.

در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه استفاده شده است. شرکت کنندگان این پژوهش را 3 پسر 7 تا 12 ساله از مراجعه کنندگان به کلینیک روان پزشکی شهر تبریز تشکیل دادند که بر اساس نمونه گیری هدفمند و پس از مصاحبه تشخیصی مبتلا به سندرم تورت (1 نفر) و تیک حرکتی (2 نفر) تشخیص داده و بر اساس ملاک های ورود و احراز شرایط پژوهش انتخاب شدند. شرکت کنندگان پس از اجرای خط پایه وارد طرح درمان شدند و آموزش فنون وارونه سازی عادت را به صورت انفرادی در طی 8 جلسه دریافت کردند که این جلسات دو بار در هفته، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و در طول 1 ماه تشکیل شدند. تغییرات درمانی، درصد بهبودی و اندازه اثر درمان توسط مقیاس شدت کلی تیک یل (YGTSS) به دست آمد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش فنون وارونه سازی عادت باعث کاهش شدت، فراوانی، پیچیدگی و تداخل سندرم تورت و تیک های حرکتیمی شود. پیگیری 1 ماهه بعد از اتمام درمان حاکی از ماندگاری این نتایج بود.

کودکان مبتلا به انواع اختلالات تیک و خانواده هایآن هامی توانند با یادگیریمجموعه ای از فنون رفتاری کاهش و بهبودیقابل ملاحظه ای را در تیک ها شاهد باشند. آموزش فنون وارونه سازی عادت یکی از درمان هایموثر رفتاری برای این گروه از اختلالات می باشد.