بررسی کشت مخلوط و تک کشتی چهار گونه ی مرتعی در منطقه نیمه خشک گنبد کاووس

به منظور مقایسه عملکرد کمی و کیفی کشت مخلوط و خالص چند گونه ی مرتعی در منطقه نیمه خشک گنبد کاووس، آزمایشی در سال 1391-92 انجام شد. الگوی کاشت (تیمار ها) در 5 سطح و شامل کشت خالص Festuca ovina L.، Festuca arundinacea Schreb، Medicago scutellata L، Agropyron elongatum Jose و کشت مخلوط چهار گونه به نسبت 25 درصد از هر یک بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد علوفه با 01/2018 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار کشت مخلوط و کمترین عملکرد با 96/416 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار F. ovina بود. بیشترین عملکرد بذر با 34/969 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار M. scutellata بود. مقایسه میانگین تیمارهای الگوی کاشت نشان داد که حداکثر ماده خشک قابل هضم در تیمار کشت خالص M. scutellata با 45/64 درصد و حداقل این صفت نیز مربوط به تیمار کشت خالص A. elongatum با 54/49 درصد مشاهده شد. بیشترین درصد کربوهیدرات های محلول در آب متعلق به تیمار کشت خالص M. scutellata با 18/13 درصد و A. elongatum با 07/6 درصد حداقل این مقدار را دارا بود. حداکثر پروتئین خام مربوط به تیمار کشت خالص M. scutellata با 55/20 درصد و حداقل این صفت مربوط به تیمار کشت خالص F. ovina با 83/11 درصد بود. حداکثر فیبر خام مربوط به تیمار A. elongatum با 39/46 درصد و حداقل آن مربوط به تیمار کشت مخلوط با 32/37 درصد بود. نسبت برابری زمین (بر اساس وزن علوفه خشک) برای گونه های مورد بررسی برابر با 18/1، یعنی LER>1 بود.