بررسی تاثیر پیش گیرانه ی تزریق میدازولام، اندانسترون و ترکیب میدازولام- اندانسترون روی تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی گوش میانی و مقایسه ی آن با گروه شاهد

هدف این مطالعه، بررسی اثر پیش گیرانه ی ترکیب میدازولام- اندانسترون روی تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی (Postoperative nausea and vomiting یا PONV) گوش میانی و مقایسه ی آن با اثر میدازولام و اندانسترون به تنهایی است.
140 بیمار در چهار گروه تقسیم بندی شدند و mg/kg 75/0 میدازولام، mg 4 اندانسترون، mg/kg 75/0 میدازولام به همراه mg 4 اندانسترون و یا نرمال سالین 9/0 درصد (شاهد) به صورت وریدی و قبل از بیهوشی دریافت نمودند. بررسی تهوع و استفراغ، مصرف داروی ضد تهوع و عوارض داروها مثل سردرد و سرگیجه بعد از عمل جراحی به مدت 24 ساعت انجام شد.
میزان بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی به طور چشم گیری در گروه میدازولام- اندانسترون کمتر از دو گروه میدازولام و اندانسترون بود (001/0 > P) و تفاوت چشم گیری بین گروه های میدازولام و اندانسترون در 24 ساعت اول بعد از عمل وجود نداشت. نیاز به داروی ضد تهوع اضافی در گروه شاهد (4/71 درصد) به طور چشم گیری بیشتر از سایر گروه ها و در گروه میدازولام- اندانسترون (4/11 درصد) کمتر از گروه های میدازولام (4/31 درصد) و اندانسترون (3/34 درصد) بود (001/0 > P).
تجویز ترکیب میدازولام- اندانسترون در پیش گیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی موثرتر از تجویز میدازولام و اندانسترون به تنهایی است.