تهیه نانوکامپوزیت ضدباکتری پلی وینیل کلرید-روی اکسید با خواص مکانیکی بهبود یافته با به کارگیری روش طراحی آزمون تاگوچی

در پژوهش حاضر، با هدف بهبود خواص مکانیکی و خاصیت ضدباکتریایی پلی وینیل کلرید، نانوذرات روی اکسید به عنوان تقویت کننده انتخاب شد. نانوکامپوزیت پلی وینیل کلرید-روی اکسید از اختلاط نانوذرات روی اکسید با محلول پلی وینیل کلرید تهیه شد. در این راستا، اثر پنج عامل مقدار روی اکسید، نوع حلال، روش اضافه کردن روی اکسید، دمای خشک شدن فیلم و مدت زمان همزدن پس از اضافه کردن روی اکسید در سطح های مختلف در بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل با استفاده از روش تاگوچی بررسی شد. حالت بهینه با به کارگیری روش تحلیل سیگنال به نوفه (S/N) معین شد. نتایج نشان داد، نوع حلال، روش اضافه کردن روی اکسید و مقدار وزنی روی اکسید در سطح اطمینان %95 معنی دار هستند. برای انجام دادن آزمون ضدباکتری از دو نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی (یک باکتری گرم مثبت و یک باکتری گرم منفی) در محیط کشت مولر هینتون آگار استفاده شد. این آزمون خاصیت ضدباکتریایی نانوکامپوزیت بهینه را در مقایسه با پلی وینیل کلرید خالص تایید کرد. میکروسکوپ الکترونی پویشی متصل به سامانه پراش انرژی پرتو X برای مشخص کردن ترکیب و ساختار نانوکامپوزیت تهیه شده در حالت بهینه استفاده شد.