سمبولیسم در شعر معاصر با تکیه بر شعر مهدی اخوان ثالث و هوشنگ ابتهاج

موضوع این پژوهش، بررسی سمبولیسم و نمادگرایی در شعر مهدی اخوان ثالث و هوشنگ ابتهاج است. پژوهندگان در آغاز، نماد و نمادگرایی و انواع آن را تعریف کرده و تفاوت نماد و استعاره را بیان نموده سپس ریشه نمادهای شعر معاصر در ادبیات باستانی ایران را کاویده است آنگاه با بررسی شعر شاعران یاد شده به فهرست کردن نمادها و سمبول های شعر این شاعران پرداخته، آن ها را گردآوری، دسته بندی، نقد و تحلیل کرده اند. زبان گنگ و دیرفهم شعر معاصر، بیشتر به سبب کاربرد نمادهای بسیار در شعر این دوره است. اگر خوانندگان شعر با این شیوه بیانی آشنا شوند، فهم شعر این دوره برای آنان بسیار آسان خواهد بود. پژوهشگر به دنبال این هدف کوشیده است نمادهای به کاررفته در شعر این شاعران را کشف، بررسی و تحلیل کند تا راه برای درک اندیشه های این شاعران و ویژگی های سبکی و فکری ایشان، اندکی هموارتر گردد. اخوان با بهره بردن از نمادهایی که ریشه در اسطوره های ایرانی دارند، تشخص ویژه ای به شعر خویش بخشیده است. هوشنگ ابتهاج را نیز می توان پیروی واقعی برای نمادگرایی دانست.