نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب آوری و کیفیت زندگی والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری

هدف مطالعه ی حاضر بررسی نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب آوری و کیفیت زندگی در والدین کودکان دارای اختلال یادگیری، می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه ی آماری این تحقیق شامل 150 نفر از والدین کودکان ناتوان یادگیری استان آذربایجان شرقی در سال 1393 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری، داده ها از پرسشنامه ی هوش اخلاقی لنیک و کیل، مقیاس هوش اجتماعی تت، مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسن استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تاب آوری والدین با متغیر هوش اجتماعی (423/0=r)، خرده مقیاس درست کاری هوش اخلاقی (544/0=r)، خرده مقیاس بخشش هوش اخلاقی (273/0=r)، خرده مقیاس مسئولیت پذیری هوش اخلاقی (282/0=r) و خرده مقیاس دلسوزی هوش اخلاقی (341/0=r) رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. بین کیفیت زندگی والدین کودکان ناتوان یادگیری با متغیر هوش اجتماعی (344/0=r)، مولفه ی دلسوزی (330/0=r)، مولفه ی مسئولیت پذیری (233/0=r)، مولفه ی بخشش (446/0=r) و مولفه ی درست کاری هوش اخلاقی (253/0=r) رابطه ی مثبت و مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه به روش Enter نشان داد که متغیر هوش اجتماعی و خرده مقیاس های هوش اخلاقی در تبیین کیفیت زندگی 6/41% و تاب آوری والدین دارای کودکان ناتوانی یادگیری 4/41% سهم دارند.