واکنش مزرعه ای ذرت به کاربرد مایکوریزا و کود فسفر از نظر برخی شاخص های آگروفیزیولوژیک، اجزای عملکرد و عملکرد دانه

مایکوریزا می تواند در مدیریت تلفیقی خاک در جهت دست یابی به سیستم های کشاورزی پایدار کم هزینه مورد استفاده قرار گیرد. از این رو، اثر عدم کاربرد (M1) و کاربرد مایکوریزا (M2) بر کاهش مصرف کود فسفر، رشد و عملکرد ذرت تحت سطوح مختلف کود شیمیایی فسفر (P1: صفر، P2: 20، P3: 40، P4: 60، P5: 80 و :P6 100 درصد توصیه شده) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. اثر فسفر بر تمامی صفات معنی دار شد. اثر مایکوریزا نیز بر کلیه صفات به جز طول بلال معنی دار گردید. بیشترین تعداد دانه در ردیف (67/28) و بیشترین مقدار ارتفاع بوته (215 سانتی متر) به ترتیب از تیمارهای P6و P5 و کمترین مقدار آنها (به ترتیب با 68/20 و 45/21 درصد کاهش نسبت به حداکثر) از تیمار P1 حاصل شد. برهمکنش M × P نیز برLAI ، CGR، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، وزن صد دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک معنی دار بود. بیشترین مقدار LAI، CGR، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، وزن صد دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به تیمار M2P3 و کمترین میزان این ویژگی ها به تیمار شاهد (M1P1) تعلق گرفت. بنابراین، تیمار M2P3 ممکن است برای افزایش عملکرد دانه ذرت قابل توصیه باشد.