اثر گیاهان پوششی در بهبود حاصلخیزی خاک، عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی (Solanum tuberosum L) رقم آگریا

این پژوهش با هدف بررسی اثر بقایای گیاهان پوششی زمستانه بر درصد کربن آلی، چگالی ظاهری خاک، عملکرد و اجزا عملکرد سیب زمینی رقم آگریا، در سال زراعی 88-1387 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار های اعمال شده شامل گیاهان پوششی زمستانه جو، تریتیکاله و چاودار هر کدام در دو تراکم کاشت معمول و سه برابر معمول و تیمار شاهد (بدون گیاه پوششی) بودند. بقایای گیاهی مخلوط شده با خاک در تیمار های چاودار و جو با تراکم کاشت سه برابر، به ترتیب به میزان 15035و13922 کیلو گرم در هکتار، نسبت به سایر تیمار ها بیش تر بود. تیمار های آزمایشی تفاوت معنی داری از نظر درصد کربن آلی و وزن مخصوص ظاهری خاک با تیمار شاهد نشان دادند. به طوری که تیمار های چاودار، جو و تریتیکاله با تراکم کاشت سه برابر و چاودار با تراکم کاشت معمول به ترتیب26، 25، 21 و 25 درصد کربن آلی خاک را نسبت به تیمار شاهد (بدون گیاه پوششی) افزایش دادند و تیمار های چاودار، جو با تراکم کاشت سه برابر و تیمار چاودار با تراکم کاشت معمول دارای کم ترین میزان وزن مخصوص ظاهری خاک بودند. همبستگی معنی داری، به ترتیب در مورد مقدار بیوماس تولیدی، درصد کربن آلی، چگالی ظاهری خاک و تعداد غده های بزرگ با عملکرد غده سیب زمینی مشاهده گردید. تیمار های چاودار و جو با تراکم کاشت 3 برابر و چاودار با تراکم معمول دارای بیش ترین عملکرد غده سیب زمینی بودند بطوری که به ترتیب 6/14، 3/15 و 8/21 تن در هکتار عملکرد غده سیب زمینی را نسبت به شاهد افزایش دادند. تیمار های مذکور، تعداد غده های با قطر بیش از 70 میلی متر را به ترتیب 33، 27 و 42 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند.