بررسی ارزش تشخیصی قند خون ناشتا وآزمون تحمل گلوکزدرروز پنجم بعد از پیوند کلیه در پیش بینی بروز دیابت

در حال حاضر پیوند کلیه بهترین درمان جایگزینی برای مبتلایان مراحل نهایی بیماری کلیوی است. بیماری های قلبی و-عروقی مهمترین عامل مرگ و میر بیماران مزمن کلیه هستند. حتی سوء کارکرد مزمن کلیه پیوندی را تا حدی می توان تظاهری از آسیب قلبی-عروقی دانست. دیابت قندی، مهمترین عامل هم درافزایش میزان خطر بیماری های قلبی-عروقی و هم در اختلال کارکرد مزمن کلیه پیوندی است. پیش بینی و کشف بهنگام دیابت بعد از پیوند کلیه، می تواند به درمانگران جهت درمان به موقع و تعدیل فاکتورهای خطر قابل اصلاح این پدیده کمک کند.
مطالعه حاضر بر روی 66 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه انجام شده و در روز پنجم و ماه ششم پس از پیوند، سنجش قند خون ناشتا و تست تحمل گلوکز خوراکی و در هفته دوازدهم یک سنجش قند خون ناشتای دیگر انجام گردید. آزمون آنالیز، حساسیت و ویژگی به منظور بررسی نتایج به کار گرفته شد.
در 6 نفر از 66 بیمار (3/9 درصد) قند خون ناشتای روز پنجم بعد از پیوند بیش از 126 میلی گرم بر دسی لیتر بوده است، در مورد 60 نفر دیگر این عدد کمتر از 100 بوده و دقیقا همین 6 نفر در ماه ششم بعد از پیوند، قند خون ناشتای بالاتر از 126 داشتند و مبتلا به دیابت بعد از پیوند محسوب شدند. بر این اساس، ویژگی و حساسیت قند ناشتای روز پنجم به عنوان پیش بینی کننده دیابت جدید پس از پیوند کلیه در 6 ماه بعد، برابر یک (100%) می باشد. نتایج مشابهی در مورد تست تحمل گلوکز به دست آمد.
قند ناشتای روز پنجم پس از پیوند، پیش بینی کننده مناسبی برای ابتلا به دیابت بعد از پیوند کلیه می باشد و می تواند به عنوان شاخصی برای فردیت بخشیدن به نحوه اداره گیرندگان پیوند کلیه مورد استفاده قرار گیرد.