کارآفرینی در بخش کشاورزی از طریق ایجاد و گسترش مشاغل خانگی

امروزه با توجه به افزایش سریع جمعیت از یک سو و لزوم توجه به اشتغال زایی کافی برای نیروی کار عظیم و در حال افزایش، لازم است از بدیل های مناسبی برای پویایی اقتصاد خانوار استفاده کرد. کسب و کارهای خانگی (مشاغل خانگی) راهکاری مهم برای تحقق این هدف محسوب می شود. قابلیت انجام این نوع کسب و کار به دلیل داشتن مزایای فراوانی نظیر؛ توازن بین مسوولیت اعضای خانواده و اشتغال آنان و ایجاد زمینه های کار خانوادگی و امکان انتقال تجارب از طریق آموزش غیر رسمی به شیوه استاد-شاگردی بین اعضای خانواده مورد توجه ویژه است. قانون ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی که در سال 1389 تصویب گردید، بستری برای تسهیل کارآفرینی در بخش های مختلف اقتصاد ایران از جمله بخش کشاورزی فراهم کرده است. شناسایی و توسعه ظرفیت های کسب و کار خانگی در جهت توسعه فرصت های شغلی، کاهش هزینه های تولید و خدمات برای حضور فعال و مستمر در بازار رقابت، افزایش بهره وری سرمایه و افزایش درآمد خانواده، ارتقاء مدیریت کسب و کار خانگی از طریق پیوند با بنگاه های بالادستی و تشکل های خوشه ای، اتحادیه ها و نهایتا تسهیل مقررات مربوط به کسب و کار خانگی از جمله اهداف این قانون است. در این مقاله، ضمن بررسی فرصت های کسب و کار خانگی در بخش کشاوری چارچوب هایی که قانون مزبور به منظور تحقق کارآفرینی بر آن تاکید داشته است و استلزامات مورد نیاز برای نهادینه کردن آن بیان گردیده است.