روش های ارزیابی سیستم های رایانه ای تشخیصی پزشکی: مروری بر روش های موجود

در حال حاضر سیستم های تشخیصی رایانه ای دارای کاربرد وسیعی در علوم پزشکی می باشند. این سیستم ها می توانند در تشخیص درست و به موقع بیماری ها به پزشک یاری رسانند. عملکرد این گونه سیستم ها باید به صورت مناسبی ارزیابی شود. در این مقاله، معیارهای ارزیابی سیستم های تشخیصی پزشکی مورد بررسی قرار می گیرد.
با استفاده از داده استاندارد در هر روش تشخیصی، میزان خطای سیستم بر اساس پارامترهای حساسیت، ویژگی، صحت، دقت ، سطح زیر منحنی (ROC یا receiver operating characteristic) ، F-measure،Matthews correlation coefficient و... محاسبه شد و نقاط قوت و ضعف هر معیار مورد بررسی قرار گرفت. معیارهای ارزیابی در یک مثال پزشکی بر روی مقایسه دو روش در تشخیص عارضه قلبی بیماران، محاسبه و ارزیابی شدند. هم چنین ارجحیت روش های تشخیصی به یکدیگر با استفاده از تست McNemar مشخص گردید.
به دلیل برابر بودن نسبی تعداد افراد واقعا سالم و مریض در مجموعه داده مورد استفاده، پارامتر صحت، معیار قابل قبولی برای ارزیابی کلی دو روش بود که در دو روش به ترتیب 84 و 86٪ محاسبه شد. هر دو روش از نظر پزشکی، قابل اعتماد نبودند چون میزان خطای نوع اول بیشتر از05/0 بود. با این حال، توان تشخیصی روش دوم چون بالای 80% بود، قابل قبول می باشد. چون سطح زیر منحنی ROC در دو روش بین 8/0 و 9/0 بود، قدرت تشخیصی آن ها «بسیار خوب» می باشد. در نهایت، دو روش تشخیصی از نظر آماری معادل شناخته شدند.
ارزیابی سیستم های تشخیصی باید با روش های مناسب و معیارهای مرتبط انجام گیرد. با بکارگیری معیارهای متعدد قادر خواهیم بود توانایی روش تشخیصی را از زوایای مختلف ارزیابی نماییم.