طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی

مطالعه حاضر با هدف تعیین طرحواره های غالب و مقایسه ی طرحواره های ناسازگار اولیه در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی و افراد بهنجار انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی، از میان بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار شهر اردبیل، 90 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند (45 نفر در هر گروه). برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ و پرسشنامه چند محوری بالینی میلون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (Ver 17) و آزمون های آماری کای دو و تی مستقل استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد. علاوه بر آن تفاوت معناداری در طرحواره های حوزه بریدگی و طرد، خود گردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، گوش به زنگی بیش از حد وبازداری (001/0>P) در دو گروه مورد مطالعه دیده می شود.
بر اساس نتایج بدست آمده طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ناکارآمد می باشند. بر این اساس با شناسایی طرحواره های فوق پیش از ابتلای فرد به اختلال شخصیت مرزی و اندازه گیری شدت این طرحواره ها و مشخص کردن الگوی طرحواره می توان راهبردهای مداخله ای مناسبی را در جهت کاهش این طرحواره به عمل آورد.