رویکردی «باختینی» به سنگ صبور صادق چوبک

میخائیل باختین از برجسته ترین اندیش مندان و نظریه پردازان نقد ادبی است که گامی نو در این عرصه نهاد. از مهم ترین مولفه های قابل توجه، از دیدگاه وی، مفاهیمی چون منطق گفتگویی، چندصدایی و رویکرد کارناوالی است. از این میان چندصدایی که از مفاهیم جامع است، به چندین زیرمجموعه تقسیم می گردد که عبارتند از: هم گرایی، واگرایی، جدل و کارناوال. در این پژوهش داستان «سنگ صبور» صادق چوبک، که از ماندگارترین آثار عرصه داستان نویسی معاصر ایران است، از دیدگاه منطق گفتگویی باختین مورد توجه قرار گرفته است. «سنگ صبور» چوبک از جمله داستان هایی است که در آن با فراوانی صداها مواجه ایم. صداهایی که در ورای هر یک، جهان بینی خاص و منحصر به فردی نهفته شده است. این پژوهش، نخست به معرفی رمان سنگ صبور می پردازد و سپس نظریات مهم باختین را تعریف و تشریح می کند و در ادامه مفاهیم یادشده از باختین را در داستان «سنگ صبور» چوبک جستجو می کند و این هدف را می جوید که سنگ صبور به عنوان اثری چندصدایی معرفی شود.