بررسی فقهی - حقوقی مسئولیت کیفری ناقل ایدز در قتل؛ با تکیه بر انتقال از طریق تماس جنسی

در این نوشتار تلاش بر این است که موضوعی را که نه تنها جامعه ی حقوقی بلکه جامعه ی بشری را به چالش کشیده از منظر فقه و حقوق مورد بررسی قرار دهیم. موضوع مذکور در رابطه با شخصی است که مبتلا به ویروس ایدز، اچ.آی.وی. بوده و با این فرض اقدام به برقراری رابطه ی جنسی عامدانه با دیگری می نماید. درنتیجه این سئوال مطرح می شود که آیا می توان برای چنین شخصی مسئولیت کیفری اعمال نمود؟ در این مقاله استدلال های موافق و مخالف پیرامون اعمال مسئولیت کیفری مورد توجه و ارزیابی قرار خواهد گرفت. و در ادامه پس از نقد دلایل مخالفین تصویب قانون خاص را بیان می داریم که تصویب قانون خاص در این زمینه لازم می باشد و پس از بررسی نظام حقوقی ایران به این نتیجه می رسیم که در این خصوص در ایران قانون خاصی به تصویب نرسیده است و قوانینی از جمله قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیر دار مصوب سال 1320 و همچنین لایحه ی قانونی مربوط به مجازات پاشیدن اسید را در ارتباط با بحث مطروحه نمی توان قابل اعمال تلقی نمود. پس بنابراین باید از قوانین سنتی حقوق کیفری بهره مند شد. در انتها به بررسی فقهی و حقوقی عناوینی در قانون مجازات اسلامی خواهیم پرداخت که توسط عده ای از حقوقدان ها در خصوص بحث مورد نظر مطرح شده است. از جمله: قتل، شروع به قتل، ایراد ضرب و جرح عمدی، تهدید علیه بهداشت عمومی، محاربه و افساد فی الارض. در ذیل عنوان قتل صورت هایی را که می توان با توجه به علم و آگاهی انتقال دهنده و مجنی علیه نسبت به ناقل بودن شخص و نوعا کشنده بودن بیماری متصور دانست در 9 فرض مورد بررسی قرار خواهیم داد. و در نهایت نتیجه می گیریم که تنها عنوان قتل در خصوص بحث مطروحه قابل اعمال می باشد.