بررسی رابطه ی بین عملکرد زیست محیطی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی: آزمون فرضیه پناهگاه آلودگی

با توجه به شکست بازار در دارایی های زیست محیطی، بر لزوم دخالت دولت در سیاست گذاری و وضع قوانین زیست محیطی به منظور دستیابی به تخصیص بهینه منابع تاکید شده است. در این راستا از سال 1970، اتخاذ سیاست های زیست محیطی سخت گیرانه در کشورهای توسعه یافته رواج یافت و به طور همزمان سهم تولید صنایع آلوده بر در این کشورها به طور معناداری کاهش پیدا کرد. برای تبیین این موضوع نظریه های مختلفی بروز نمود که مهم ترین آن ها فرضیه پناهگاه آلودگی است که با استفاده از نظریات تجارت آزاد و سرمایه گذاری مستقیم خارجی مکانیزم اثرگذاری شدت قوانین و سیاست های زیست محیطی بر کاهش آلودگی در کشورهای توسعه یافته را توضیح داده است. در این تحقیق به بررسی و آزمون فرضیه پناهگاه آلودگی با استفاده از جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در دو الگوی متمایز پرداخته می شود. در الگوی نخست تاثیر قوانین و سیاست های زیست محیطی بر جریان خروجی سرمایه گذاری خارجی از کشورهای توسعه یافته با استفاده از روش اثرات ثابت و در الگوی دوم رابطه ی بین جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی و شدت قوانین و سیاست های زیست محیطی در کشورهای در حال توسعه با استفاده از رویکرد داده های پانل پویا مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج برآورد الگو ها با استفاده از شاخص عملکرد زیست محیطی کشورها بیانگر آن است که بین عملکرد زیست محیطی 28 کشور عضو OECD و با درآمد بالا و جریان خروج سرمایه گذاری آن ها رابطه مستقیم و معنادار و همچنین بین جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی به 18 کشور در حال توسعه و عملکرد زیست محیطی آن ها رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر فرضیه پناهگاه آلودگی در هر دو الگو تایید می شود. بنابراین توصیه می گردد جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه متناسب با ظرفیت جذب محیط زیست آن ها و همگام با سیاست های محافظت از محیط زیست صورت گیرد.