تاثیر فاصله ماکرو الیاف های تقویت کننده بر رفتار مکانیکی اتصالات چسبی تک لبه در دو جهت گیری متفاوت

اضافه نمودن ذرات و الیاف در لایه چسب یکی از روش های پیشنهادی برای بهبود توزیع تنش، افزایش استحکام و چقرمگی در اتصالات چسبی می باشد. در مقاله حاضر تاثیر اضافه نمودن الیاف های فلزی و به همراه آن کاهش فاصله افقی در لایه چسب بر توزیع تنش های پوست کنی و برشی در دو جهت گیری طولی و عرضی به کمک تحلیل اجزاء محدود بررسی شده است. نتایج نشان داد در جهت گیری طولی الیاف، با کاهش فاصله افقی میان الیاف های فلزی توزیع تنش های پوست کنی و برشی بهبود یافته و ماکزیمم مقادیر تنش در آن ها نسبت به چسب تقویت نشده در طول اتصال کاهش چشم گیری پیدا می نماید. این در حالی است که در جهت گیری عرضی، با کاهش فاصله افقی میان الیاف های فلزی توزیع تنش پوست کنی در ابتدا نایکنواخت تر شده و در نهایت بهبود می یابد. برخلاف روند بوجود آمده در تنش پوست کنی با جهت گیری عرضی، به دلیل باربری قابل توجه الیاف های فلزی در اثر تنش های برشی ایجاد شده در لایه چسب، توزیع تنش برشی با کاهش فاصله افقی میان الیاف های فلزی یکنواخت تر شده و ماکزیمم مقادیر تنش برشی در طول اتصال بطور منظم کاهش پیدا می کند. علاوه بر تحلیل های صورت گرفته از توزیع تنش در طول اتصال، توزیع تنش پوست کنی و برشی در عرض اتصال بررسی گردید که حاکی از تاثیر قابل توجه الیاف های فلزی با چیدمان عرضی می باشد.