اثر روش سیلیکا لیزینگ بر روی استحکام باند کامپوزیت رزین به آلیاژ نیکل- کروم: مقایسه لیزرهای CO2 و Nd:YAG

در این مطالعه ذرات آلومینای پوشیده با سیلیکا (پودر Cojet) با هدف تثبیت روی سطح فلز تحت تابش دو نوع لیزر CO2 و Nd:YAG قرار گرفتند (سلیکالیزینگ) و استحکام باند برشی آنها با کامپوزیت بررسی شد.
40 نمونه دیسکی شکل از جنس آلیاژ نیکل-کروم تهیه شد. سطح باند شونده در تمام نمونه ها توسط ذرات اکسید آلومینیوم μ50 سندبلاست شدند. نمونه ها به 4 گروه 10تایی تقسیم و به صورت زیر آماده سازی شدند: 1- سندبلاست با اکسید آلومینیوم (A.A)؛
2- سندبلاست با پودر (CJ) Cojet؛ 3- سطح نمونه ها با پودر Cojet پوشیده شده و لیزر Nd:YAG به سطح تابیده شد
(CJ-Lased-Nd:YAG)؛ 4- سطح نمونه ها با پودر Cojet پوشیده شده و لیزر CO2 به سطح تابیده شد (CJ-Lased-CO2). سپس کامپوزیت رزین بر روی سطح نمونه ها کیور شد. بعد از ترموسایکل، استحکام باند برشی نمونه ها توسط دستگاه یونیورسال اندازه گیری شد. نوع شکست در زیر میکروسکوپ نوری مشاهده شد و دو نمونه از هر گروه با SEM و WDX بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA و Tukey آنالیز شدند (α=0.05).
مقدار استحکام باند در گروه CJ به طور معنی داری از سایر گروه ها بالاتر بود (001/0P<). بین مقادیر استحکام باند برشی گروه های A.A، CJ-Lased-Nd:YAG و CJ-Lased-CO2تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0< P). در گروه Si-CO بیشتر نمونه ها دچار شکست Cohesive شدند؛ در حالی که در سایر گروه ها تمام نمونه ها دچار شکست Adhesive در محل تماس فلز و کامپوزیت شدند.
روش سیلیکالیزینگ با استفاده از پودر Cojet و به همراه لیزرهای CO2 و Nd:YAG در افزایش استحکام باندکامپوزیت به فلز موثر نمی باشد.