بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی از جو آموزش بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران با استفاده از ابزار سنجش آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی

آموزش بالینی فعالیت تسهیل کننده یادگیری در محیط بالینی است که پیامد آن، ایجاد تغییرات قابل اندازه گیری در دانشجو جهت انجام مراقبت های بالینی است. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی از جو آموزش بالینی بیمارستان های دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران با استفاده از ابزار سنجش آموزش بالینی دانشجویان کارشناسیUCEEM بود.
این مطالعه توصیفی - مقطعی درسال 93 13انجام گرفت. تمام 215 دانشجوی عرصه پرستاری و مامایی در حال کارورزی در بیمارستان های دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران پرسش نامه بومی سازی شده UCEEM را پر کردند. پرسش نامه به فارسی ترجمه شده بود و روایی محتوی، روایی سازه ای و پایایی آن تعیین شده بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی، آنالیز فاکتور عاملی، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد. 05/0>p معنی دار تلقی شد.
میانگین نمره دانشجویان24/85 از دامنه نمره 25-125بود. 1/48% دانشجویان نگرش مثبت داشتند. روایی سازه ای ابزار با آنالیز فاکتور عاملی چهار حیطه را نشان داد. پایایی ابزار با آلفای کرونباخ 93% بود میانگین نمره دانشجویان پرستاری بیشتر از دانشجویان مامایی بود (006/0P<). ارتباط بین وضعیت تاهل، سن، تعداد روزهای حضور در بخش و نوع بیمارستان با دیدگاه دانشجویان معنی دار نبود (53/0P<).
نتایج این مطالعه نشان دادکه دیدگاه دانشجویان از محیط آموزشی در حد متوسط است و فضا برای بهبودی و اصلاح در همه ابعاد محیط آموزشی وجود دارد.