شناسایی خرابی جعبه دنده آسیای مواد در کارخانه سیمان باهارلی ترکمنستان با استفاده از آنالیز ارتعاشات

در این مقاله به مسئله فرونشاندن ارتعاشات خودتحریک در فرایند میکروفرزکاری به منظور دستیابی به دقت بیشتر، کیفیت سطح بهتر و نرخ برداشت ماده بالاتر پرداخته شده است. فرایند میکروفرزکاری به صورت سیستمی دو درجه آزادی مدل شده و آثار خروج از مرکز ابزار برش نیز در نظر گرفته شده است. به منظور افزایش پایداری سیستم در عمق برش بیشتر و در نتیجه نرخ برداشت ماده بالاتر، جاذب های ارتعاشی خطی و غیرخطی طراحی شده اند و مقادیر پارامترهای آنها توسط یک الگوریتم توسعه یافته بهینه شده است. تاثیر این جاذب ها بر پاسخ زمانی سیستم و ناحیه پایداری آن بررسی و نشان داده شده است که ارتعاشات سیستم به میزان قابل توجهی کاهش یافته و ناحیه پایداری نیز به طور محسوسی گسترش یافته است. در نهایت عملکرد انواع جاذب های ارتعاشی با یکدیگر مقایسه و بهترین نوع آن مشخص شده است.